เพราะแรงกดดัน ของคำบอกลา
ฉันจึงต้องมาร้องเพลง
ถ้าใครได้ยิน ถ้าใครได้ฟัง
นี่คือเสียงเพลงสุดท้ายฉันเอง
เหตุเพราะฝนในเดือนตุลา ที่พาฉันไป
ในโลกที่แสนวังเวง เมื่อฉันกำลังคุกเข่า
เพื่อขอทำให้รักเรา เป็นอย่างเธอฝัน
แต่เธอนั้นหันมองที่ฉัน
ปิดกล่องแหวนที่กำลังส่งไป
ร้องไห้ใต้ฝนที่โปรยเข้ามา
ก่อนเธอนั้นจะไม่สบตา
และเอ่ยมาเพียงคำเดียวว่า เสียใจ
เฉยเกินกว่าชา ไหลรินออกมา
น้ำตาที่มีข้างใน
ช้ำเกินแสดง หัวใจหมดแรง
เมื่อเธอไร้ซึ่งเหตุผลข้อใด
ก่อนหน้าฝนในเดือนตุลา เธอพาฉันไป
ในโลกที่สวยดังเพลง และพูดคำให้ฉันจำ
เหมือนคำให้สัญญา ว่าอย่าไปจากเธอ
แต่เธอนั้นจ้องมองที่ฉัน
ปิดกล่องแหวนที่กำลังส่งไป
ร้องไห้ใต้ฝนที่โปรยเข้ามา
ก่อนเธอนั้นจะไม่สบตา
และเอ่ยมาเพียงคำเดียวว่าเสียใจ
ดังกระสุน ฝังกลางอกฉัน
ผ่านกล่องแหวนที่ยื่นมือส่งไป
ไร้ซึ่งซุ่มเสียงที่ยิงจากตา
ต้องพาร่างตัวเองกลับมา
เพื่อบอกลาผ่านเพลงนี้ก่อนสิ้นใจ
หากคนไหน บังเอิญมาได้ยินและได้ฟัง
ฝากเพลงนี้ ให้คนสองคนฟังดังๆ
คนที่เขานั้นยังไม่รู้ว่าชีวิตที่เขาให้มาได้พัง
บอกว่ารักเขา ฝากขอโทษเขา
ที่ฉันห้ามตัวเองไม่ทัน
เธอคนนั้นจ้องมองที่ฉัน
ปิดกล่องแหวนที่กำลังส่งไป
ร้องไห้ใต้ฝนที่โปรยเข้ามา
ก่อนเธอนั้นจะไม่สบตา
และเอ่ยมาเพียงคำเดียวว่าเสียใจ
ดังกระสุน ฝังกลางอกฉัน
ผ่านกล่องแหวนที่ยื่นมือส่งไป
ไร้ซึ่งซุ่มเสียงที่ยิงจากตา
ต้องพาร่างตัวเองกลับมา
เพื่อบอกลาผ่านเพลงนี้ก่อนสิ้นใจ
และสุดท้ายเรื่องราวเหล่านั้น
หากไม่ถึงเธอคนที่ตั้งใจ
เมื่อไร้สิ้นแสงในเดือนตุลา
หากว่าฉันไม่คืนกลับมา
โปรดจงรู้ หนึ่งชีวิตจบสิ้นไป
ตอนนั้น ตัวฉัน
กับแหวนวงนั้น ที่ตรงนั้น